لطفا منو به گریه هات به نبودنت عادت نده
دیگه بهم فرصت نده دیگه بهم فرصت نده

این دفعه اشکاتو درآوردم اگه مهلت نده
دیگه بهم فرصت نده دیگه بهم فرصت نده

شبایی که بیداری به چشمام خواب راحت نده
دیگه بهم فرصت نده دیگه بهم فرصت نده

جای منم حرف بزن بهم اجازه صحبت نده
دیگه بهم فرصت نده دیگه بهم فرصت نده

فرصت نده که من بدتر از این بشم
راضی نشو که من از چشمات بیفتم
حرفای من دیوونه رو جدی نگیر
راستی اینو همون اول باید میگفتم

آه ای روزگار
آه از انتظار
اه از فراق یار

آه من الفراق ...

این دفعه رفتم برنگشتم خرده شو به من نگیر
تو هم منو گردن نگیر تو هم منو گردن نگیر

حتی اگه تب کردم این دفعه برات برام نمیر
تو هم منو گردن نگیر تو هم منو گردن نگیر

دستایی که سمت همه دراز بوده رو اصلا نگیر
تو هم منو گردن نگیر تو هم منو گردن نگیر

همه پسم زدن تو هم دستمو پس بزن نگیر
تو هم منو گردن نگیر تو هم منو گردن نگیر

گردن نگیر بی سر و سامونیمو
میترسم آخه برا تو بد بشه
یا منو درست کن یا ببرم از اینجا
من نمیخواهم آب از سرم رد بشه

آه همشو دروغ گفتم
آه از چشم تو
آه نذار بیفتم

آه من الفراق ...