چه شبها که توو باروون بهاری

نشستی اسممو تکرار کردی

چقدر با اون صدای مهربونت

نماز صبح منو بیدار کردی

تو این دنیای گاهی تلخ و دلگیر

خوشی اینه که با هم بد نبودیم

گمونم این همه شیرین نمیشد

اگه ماه عسل مشهد نبودیم

می دونم دوسم داری

می دونی دوست دارم

تو باشی غصه کم میشه

تو باشی کم نمیارم

تو و انگشتر فیروزه و اون

قنوت ساده و راز و نیازت

منو آرامش این خلوت خوب

من و بوییدن چادر نمازت

زمستون میشه دنیا تو نباشی

زمستون گفتم و دستام یخ کرد

ببخش از اینکه گاهی دیر کردم

ببخش از اینکه گاهی شام یخ کرد

می دونم دوسم داری

می دونی دوست دارم

تو باشی غصه کم میشه

تو باشی کم نمیارم